Santiago de Ois: A IGREXA DE SANTIAGO DE OIS

A igrexa é unha construcción de estilo románico do século XII. Está situada nunha vagoada da Ribeira do río Mandeo, sola e afastada das casas da aldea, rodeada de campos e monte. Ao seu redor está o camposanto e no camiño, fora do recinto do ceminterio está o cruceiro e un carballo centenario. Houbo tres, pero foron cortados hai moitos anos.

A igrexa no exterior presenta tellado a dúas augas no que coroan duas cruces ou piñóns. Unha delas, a que está enriba do Agnus Dei no teesteiro da nave, non ten forma de cruz, senón que semella un antiga celosía de orixe visigótico dos séculos IX ou X. A que está enriba do testeiro do abside é unha cruz dentro dun circulo pero está rota.

Os canzorros presentan forma xeométrica, tanto na nave como no ábside, excepto un que representa unha cabeza humana. Dá a sensanción de que puideron ter en orixe presentación dos pecados como se ve noutros templos románicos da comarca e que sufrisen, como suceden en San Martiño de Bravío, pola censura o rebaixe ás formas xeométricas actuais.

Nos muros conservase dous contrafortes da antiga construcción, como saeteiras e dúas portas, unha na fachada principal con tímpano liso semicircular e outra no lado Sur que está tapiada. Sobre a porta da fachada hai unha furna cunha imaxe moderna de Santiago, que se colocou cando se fixo a remodelación interior do templo e o sellado das pedras no exterior. no lado Norte non hai porta, pero nos muros aínda se poden ver os indicios das pedras que servían para o cobertizo que agora non existe.

No interior ten un arco triunfal de medio punto que vai sobre semicolumnas de fuste corte con capiteis de decoracións vexetais e basas medio enterradas no chan da igrexa.

Outras imaxes da nosa igrexa: